Συγγραφή : Θεοδώρα Ζαφειροπούλου, Καθηγήτρια χορού – Μουσικός [Συνθετική Παιγνιόδραση]
Υπάρχουν στιγμές που το σώμα γνωρίζει, πριν από τη σκέψη.
Στιγμές όπου τα χέρια εκφράζουν όσα το στόμα δυσκολεύεται να αρθρώσει.
Στιγμές που γεννιούνται μέσα σε έναν κύκλο από φωνές, από βλέμματα, από κινήσεις. Στιγμές που δεν σχεδιάστηκαν αλλά συμβαίνουν, επειδή οι συνθήκες σου το επιτρέπουν.
Η Συνθετική Παιγνιόδραση είναι ένα πεδίο ζωντανό, που γεννιέται εκ νέου κάθε φορά, σε κάθε ομάδα, σε κάθε πρόσωπο.
Κι αυτό το πεδίο έχει κάτι ιερό: δεν δωρίζεται, δεν επιβάλλεται, δεν καθοδηγείται. Απλώς αναδύεται. Ξεδιπλώνεται απαλά, μέσα από την μαγική ησυχία της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης.
Βιώνοντας ξανά και ξανά τι σημαίνει να εμψυχώνεις χωρίς να κρατάς τα ηνία.
Να στέκεσαι και να παρατηρείς πώς ένα άτομο διευρύνεται και βρίσκει τρόπους να χωράει. Να βλέπεις το βλέμμα του να μετατοπίζεται και να αλλάζει, μαθαίνοντας να γίνεται πιο αληθινός από ποτέ.
Έλαβα φέτος δάκρυα και χρώματα.
Σιωπές που είχαν περισσότερο περιεχόμενο απ’ όσο αντέχουν τα λόγια.
Αγγίγματα που έφτασαν στη καρδιά, αυτό το μυστικό μέρος όπου η παρουσία οδηγεί στο δρόμο προς την ίαση.
Είδα μαθητές να οικοδομούν νέους κόσμους.
Να εμπιστεύονται το σώμα τους, εκεί που ο νους τους έλεγε “όχι”.
Να μετασχηματίζουν τα βαρίδια σε τέχνη.
Να τολμούν να γελούν και να κλαίνε αυθεντικά, χωρίς ίχνη ντροπής.
Και ένιωσα για ακόμη μία φορά μαθήτρια. Μαθήτρια της ίδιας της ζωής.
Η Συνθετική Παιγνιόδραση δεν είναι τεχνική.
Είναι ένας τρόπος συνύπαρξης.
Μια άφωνη γλώσσα που απευθύνεται σε εκείνα τα μέρη του εαυτού που δεν έλαβαν ποτέ το λόγο.
Είναι δομή που σου επιτρέπει να αποδομήσεις.
Πλαίσιο το οποίο σου επιτρέπει να βγεις από το ρόλο που σου έδωσαν.
Ξαναδίνοντάς σου την ευθύνη της οικοδόμησης του δικού σου εαυτού.
Σε αφυπνίζει.
Σε ξυπνά.
Σου θυμίζει ξανά να είσαι.
Ο κύκλος της συνάντησης δεν εμπεριέχει τίποτα χειροπιαστό, τίποτα υλικό.
Μένει όμως, το ίχνος της συνάντησης.
Μένει το σώμα που περπάτησε, που τόλμησε, που άντεξε.
Και τέλος, παραμένει η μνήμη. Η μνήμη του βιώματος, μια κλωστή που συνέδεσε ανθρώπους που συναντήθηκαν αληθινά.
Ας συνεχίσουμε να συναντιόμαστε, ας συνεχίσουμε αυτό το παιχνίδι.
Όχι για να ξεχαστούμε, αλλά για να θυμηθούμε.
Να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, τι επιθυμούμε και πώς θέλουμε να ζούμε.