Επιμέλεια – Συρραφή: Φρόσω Μπενετή, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Εμψυχώτρια ομάδων

Συχνά αισθανόμαστε την επιθυμία να δούμε το μέλλον. Αυτό όμως θα σήμαινε να δούμε μέσα μας, να δούμε τις πραγματικές επιλογές που κάναμε και τις συνέπειες όλων των πράξεών μας. Θα σήμαινε επίσης, και εδώ μπαίνει ο φόβος, ότι θα βλέπαμε πόσο λίγο έχουμε καταλάβει τον πραγματικό σκοπό της ζωής. Θα σήμαινε ότι θα βλέπαμε αυτό που τόσο απερίσκεπτα έχουμε σπαταλήσει.

Μόνο τα παιδιά και οι ανόητοι φαντάζονται – διδάσκει η σοφία – πως το πέρασμα του χρόνου υπακούει στους ασήμαντους νόμους και τα πρότυπα που καθορίζουν τη ζωή μας, από lεπτό σε λεπτό κι από ώρα σε ώρα, καθώς γεμάτοι άγχος συμβουλευόμαστε τα ρολόγια και τα ημερολόγιά μας. Μόνο ανόητοι – ανόητοι σαν κι εμάς – πιστεύουν ότι μπορούν να “διαχειριστούν” το μεγάλο ποτάμι του χρόνου.

Ο χρόνος κυλάει μέσα από εμάς και ξοδεύεται στις σκέψεις, στις αισθήσεις και στα συναισθήματά μας – και όχι μόνο στις εξωτερικές δραστηριότητες της ζωής μας, στις διαπραγματεύσεις, στους θριάμβους και στις ήττες μας. Μόνο ανόητοι φαντάζονται ότι μπορούν να διαχειριστούν το χρόνο, χωρίς να αποκτήσουν τον έλεγχο της συνεχούς εσωτερικής ροής των σκέψεων, συναισθημάτων και αισθήσεών τους.

Όταν η Πραγματικότητα έρχεται προς το μέρος μας – όχι τα μικρογεγονότα στα οποία τόσο απερίσκεπτα αποδίδουμε αυτόν το χαρακτηρισμό, αλλά η άχρονη αντικειμενική αλήθεια σχετικά με το τι είναι ο άνθρωπος και ποιος είναι ο προορισμός του – αυτόματα τρέχουμε να ξεφύγουμε απ’ αυτήν και από την ασημαντότητα του εγώ μας που μας αποκαλύπτει. Ωστόσο, κάτω από τη μάσκα της διαμορφωμένης από την κοινωνία προσωπικότητάς μας, του εγώ μας, υπάρχει αυτό το ίδιο ήρεμο κάτι που γνωρίζει, σαν μια αίσθηση ζεστασιάς, ένας υπαινιγμός χαράς.

Μήπως η αρχαία ινδουιστική διδασκαλία ότι η απόλυτη πραγματικότητα είναι η συνειδητότητα του Εγώ, αποτελεί κάτι περισσότερο από μια ενδιαφέρουσα ή ίσως μεγαλόπνευστη, μεταφυσική έννοια; Είναι πραγματικά μια συγκεκριμένη αλήθεια, μια αλήθεια σχετική με μένα;

Γιατί φοβόμαστε μήπως μας δει ο εαυτός μας;

Πρόκειται για το φόβο της αντικειμενικής αλήθειας. Το “πρόσωπο” αυτό έχει κατασκευαστεί από τον κόσμο, για να μας απομακρύνει απ’ την αλήθεια. Το “πρόσωπο” αυτό μέσα μας σχηματίστηκε για να μας προστατεύει από τα αντιφατικά μηνύματα που έρχονται σε μας από τον αποκαλούμενο “αληθινό” κόσμο. Γιατί όμως έγινε αυτή η παραμόρφωση;

Η σοφία διδάσκει πως η κοινωνία έχει σταματήσει να μας στέλνει μηνύματα αντικειμενικής αλήθειας, που μας καλούν να παλέψουμε για τον εαυτό μας. Ο “κόσμος” δεν γνωρίζει για το σύμπαν και τους νόμους του.

Όμως οι νόμοι του σύμπαντος είναι πλήρεις σκοπού και συνειδητής τάξης. Εναρμονίζομαι με το σύμπαν σημαίνει εναρμονίζομαι με τον εαυτό μου.

Πηγή – Βιβλιογραφία:

Χρόνος & Ψυχή, Jacob Needleman. Μτφρ. Στέφανος Ελμάζης, Εκδόσεις Αρχέτυπο