Επιμέλεια: Φρόσω Μπενετή, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας [Συνθετική Ψυχοενεργειακή / Παιγνιόδραση]
Πόσα πένθη πρέπει να εγγράψει κάποιος στο σώμα του, για να δεχθεί να μεγαλώσει;
Πόσες απορρίψεις και αρνήσεις πρέπει να σκουπίσει, για να τολμήσει να διαφοροποιηθεί;
Πόσους χωρισμούς, χαμούς ή εγκαταλείψεις πρέπει να περάσουμε, για να συναντήσουμε, τελικά, τον καλύτερο εαυτό μας;
Πόσες μοναξιές, απογνώσεις ή απελπισίες πρέπει να αντιμετωπίσουμε, προκειμένου να υπάρξουμε ολοκληρωμένοι, στο παρόν, σε μια δημιουργική κατά πρόσωπο σχέση με τον άλλον;
Πόσες παραιτήσεις και πόσες χαλαρώσεις πρέπει να δεχτούμε, για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτονομία και ελευθερία;
Ναι, η ζωή δεν είναι παρά διαδοχικές γεννήσεις. Για να φτάσουμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας, θα αναγκαστούμε καμιά φορά να διακινδυνεύσουμε να χωρίσουμε, να διαφοροποιηθούμε από πρόσωπα αγαπημένα ή οικεία. Θα χρειαστεί μερικές φορές να παραιτηθούμε από κεκτημένες καταστάσεις, πεποιθήσεις ή βεβαιότητες. Από μας εξαρτάται να βρούμε τη σωστή απόσταση μεταξύ του άλλου και ημών και ανάμεσα στις διαφορετικές επιθυμίες που εδρεύουν μέσα μας.
Δεν ξέρουμε πάντα να εκφράζουμε με λόγια την α-διαθεσιμότητά μας, τις απουσίες ή τις άλλες δεσμεύσεις μας. Λοξοδρομούμε, κρύβουμε και αποφεύγουμε, αντί να εκδηλωνόμαστε και να παίρνουμε θέση.
Κενά-απουσίες, θα χαράξουν το ανεξίτηλο σημάδι τους και μερικές φορές θα αποκρυσταλλωθούν σε αγωνίες, φόβους, θυμούς ή βουβές συγχύσεις. Και θα ξυπνήσουν ύστερα από πολύ καιρό, εξ αιτίας ενός κοινότοπου, παιδαριώδους και ασήμαντου γεγονότος, το οποίο θα έρθει να επανενεργοποιήσει το πρωταρχικό αυτό τραύμα που συνδέεται με κάποια βιωθείσα ή φανταστική εγκατάλειψη.
Η φαντασία μας ξεφεύγει, οικοδομώντας μια νεο-πραγματικότητα που τρέφεται από όνειρα, τα οποία έχουν αναλάβει να δίνουν νόημα στο ανεξήγητο.
Μεγαλώνω, σημαίνει διαχωρίζω εαυτόν, παραμένοντας ακέραιος.
Και ακόμη πιο μετά, μεγαλώνοντας, έρχεται η ανακάλυψη ότι τα αισθήματα αλλάζουν, διαφοροποιούνται, και καμιά φορά, εξατμίζονται κιόλας. Από έλλειψη προσοχής, εξ αιτίας υπερβολικά πολλών σιωπών, καθώς και παρεξηγήσεων που ποτέ δεν λύθηκαν, δεν αποκαταστάθηκαν, δεν αφαιρέθηκαν, ούτε ξεπλύθηκαν με κάποια ξεκάθαρη κουβέντα, η αγάπη πληγώνεται θανάσιμα.
Οι μεταμορφώσεις, οι οποίες συνδέονται με την εξέλιξη κάθε σχέσης, το στροβίλισμα μιας προσωπικής αλλαγής, που είναι απαραίτητη σε κάθε ανάπτυξη, αλλά που απειλεί τις κεκτημένες ισορροπίες, βιάζει μερικές φορές τις πεποιθήσεις και θέτει υπό αμφισβήτηση τις ανειλημμένες δεσμεύσεις, οπότε κάθε διαπροσωπική σχέση υφίσταται την επίδραση αυτού που ονομάζεται ‘απρόβλεπτο’.
Η ζωή είναι διάσπαρτη από συναντήσεις και χωρισμούς. Στον τρόπο που θα καταφέρω να εγγράψω μέσα μου το ίχνος καθεμιάς από αυτές τις συναντήσεις, είναι που θα βιώσω τους χωρισμούς είτε ως απώλειες, είτε ως ζωντανά σημάδια υπέρβασης του εαυτού μου και αναγέννησης. Σημάδια, τα οποία θα με ανοίξουν σε περισσότερη ανεξαρτησία και δημιουργικότητα, θα συμβάλλουν στην εξέλιξη μου και θα με επιβεβαιώσουν μέσα από την ανάδυση ενός καλύτερου εαυτού μέσα μου.
Πηγή: ‘Το κουράγιο να είσαι ο εαυτός σου’ – Jacques Salome. Εκδόσεις Ενάλιος, Μτφρ.: Δέσποινα Παπαθανασοπούλου.