Συγγραφή : Θεοδώρα Ζαφειροπούλου, Καθηγήτρια χορού – Μουσικός [Συνθετική Παιγνιόδραση]

Ο Αύγουστος, ο κατεξοχήν καλοκαιρινός μήνας, κρύβει μέσα του έναν πλούτο ιστορίας, μυστικών και νοημάτων που συχνά περνούν απαρατήρητα. Είναι ο μήνας που τα πάντα μοιάζουν να ησυχάζουν κάτω από τον καυτό ήλιο, αλλά ταυτόχρονα ωριμάζουν, συλλογίζονται, συγκεντρώνονται στη βαθύτερη ουσία τους.

Το όνομα του Αυγούστου προέρχεται από τον πρώτο ρωμαίο αυτοκράτορα, τον Οκταβιανό Αύγουστο, που με σοφία και αποφασιστικότητα σηματοδότησε μια νέα εποχή. Ο Αύγουστος πήρε την ονομασία του το 8 π.Χ., και από τότε έγινε σύμβολο σταθερότητας, ωριμότητας και πολιτισμικής άνθισης. Η ρωμαϊκή παράδοση τον θεωρούσε μήνα ιερό, αφιερωμένο στην εδραίωση της τάξης και της ειρήνης.

Στην ελληνική παράδοση, ο Αύγουστος ήταν μήνας που συνέπιπτε με τις τιμές προς τη θεά Δήμητρα, τη θεά της γης και της γονιμότητας. Οι γιορτές της Δήμητρας ήταν αφιερωμένες στη συγκομιδή, την ευγνωμοσύνη προς τη φύση και τον κύκλο της ζωής. Ήταν ο μήνας που οι καρποί της γης έφταναν στην πλήρη ωρίμανσή τους — το στάχυ, το σταφύλι, το σύκο — και η ανθρώπινη εργασία έδινε καρπό.

Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι βίωναν τον Αύγουστο όχι απλώς ως ένα διάστημα ξεκούρασης αλλά ως μια περίοδο βαθιάς ενδοσκόπησης και ευγνωμοσύνης. Υπήρχε μια σιωπηλή «συνεννόηση» με τη φύση: η γη ξεκουραζόταν και εμείς με την σειρά μας μαθαίναμε να αποδεχόμαστε τον κύκλο της ζωής, τη ροή της γέννησης, της ανάπτυξης και της συγκομιδής.

Μια ιστορία που αγγίζει την ψυχή του Αυγούστου είναι αυτή του Ηλίου και της Σελήνης. Λέγεται πως ο Ήλιος, καθώς φτάνει στο ζενίθ του τον Αύγουστο, «αποσύρεται» σιγά σιγά για να αφήσει χώρο στη Σελήνη να λάμψει. Είναι η στιγμή όπου η ζέστη αρχίζει να μαλακώνει και η νύχτα να κερδίζει λίγο περισσότερο φως, υπενθυμίζοντάς μας την αιώνια ισορροπία των αντιθέτων — φως και σκοτάδι, δράση και ηρεμία, ζωή και ανάπαυση.

Αυτό που μπορούμε να κρατήσουμε από τον Αύγουστο είναι μια βαθιά πρόσκληση σε ωριμότητα και αποδοχή. Είναι ο μήνας που μας διδάσκει πως κάθε περίοδος έχει τον δικό της χρόνο και ρυθμό. Η πίστη στην ροή της ζωής, όπως η συγκομιδή που δεν έρχεται πριν την κατάλληλη ώρα, μας καλεί σε υπομονή, ηρεμία και εμπιστοσύνη.

Η σιωπή του Αυγούστου είναι γλυκιά και γεμάτη νόημα. Μας θυμίζει πως μέσα στην ησυχία μεγαλώνει η σοφία και πως το να δεχόμαστε την ωρίμανση με σεβασμό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας και στον κόσμο.

Ας αφουγκραστούμε λοιπόν τον Αύγουστο, όχι μόνο ως μήνα του καλοκαιριού αλλά ως μήνα εσωτερικής ωρίμανσης, μιας αθόρυβης αλλά βαθιάς μεταμόρφωσης.