Συγγραφή : Θεοδώρα Ζαφειροπούλου, Καθηγήτρια χορού – Μουσικός [Συνθετική Παιγνιόδραση]

Το σώμα. Ο τρόπος που περπατάμε, οι θέσεις που παίρνει το σώμα μας, τα μέρη που πονάει δεν είναι τυχαία. Είναι σαν μικρές σημειώσεις που η ψυχή καταγράφει, θέλοντας να επικοινωνήσει τι πραγματικά συμβαίνει μέσα μας. Η ψυχή και το σώμα μας μοιράζονται μια βαθιά σύνδεση, άξια προσοχής. Το σώμα, σαν ένας σοφός γέροντας, έχει καταγράψει τη σοφία κάθε εμπειρίας που είχαμε ποτέ. Ένα ανοιχτό κανάλι της μεταξύ τους συνομιλίας, που τις περισσότερες φορές επιλέγουμε να μην ακούμε.

Σκέψου εκείνες τις στιγμές που το άγχος βαραίνει το στήθος σου ή η θλίψη σε κάνει να μαζεύεσαι προς τα μέσα. Οι ώμοι σου σφίγγουν, η πλάτη σε πονάει, η αναπνοή γίνεται ρηχή. Αυτές οι αντιδράσεις δεν είναι τυχαίες. Είναι η γλώσσα του σώματος που ψιθυρίζει όσα δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει.

Όταν νιώθουμε φόβο ή ανασφάλεια, το σώμα μας συστέλλεται. Τα δόντια σφίγγουν, τα χέρια κλείνονται σε γροθιές, οι κινήσεις μας γίνονται κοφτές. Αντίθετα, όταν μας διαπερνά η χαρά, στεκόμαστε ορθοί, το στήθος ανοίγει, το βλέμμα γίνεται σταθερό. Το σώμα αποκαλύπτει πάντα την αλήθεια μας, ακόμα και όταν οι λέξεις δεν το κάνουν.

Η επικοινωνία δεν περιορίζεται μόνο στο λόγο. Ένα βλέμμα, ένας τρόπος στάσης, το άγγιγμα ή η απόσταση που κρατάμε από κάποιον άλλο μιλούν από μόνα τους. Όταν βρισκόμαστε κοντά σε ανθρώπους που αγαπάμε, το σώμα χαλαρώνει. Όταν νιώθουμε απειλή ή αμηχανία, κλείνεται, προφυλάσσεται.

Η σχέση μεταξύ σώματος και ψυχής είναι αμφίδρομη. Τα συναισθήματα επηρεάζουν το σώμα, αλλά και το σώμα μπορεί να επηρεάσει τα συναισθήματά μας. Μια ανοιχτή, δυνατή στάση μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε πιο σίγουροι. Ένα χαμόγελο, ακόμα και αν δεν υπάρχει προφανής λόγος, μπορεί να στείλει σήμα ευφορίας στον εγκέφαλό μας. Αντίθετα, μια κλειστή στάση, η απουσία κίνησης και η συσσώρευση έντασης μπορεί να μας ρίξει ψυχολογικά.

Το σώμα θυμάται. Θυμάται το ξέγνοιαστο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων, την ελευθερία της κίνησης, αλλά και τις εντάσεις, τους φόβους, τις απογοητεύσεις. Όσο μεγαλώνουμε, συχνά παγιδευόμαστε σε ένα κουρασμένο σώμα που φέρει το βάρος των βιωμάτων μας.

Η Συνθετική Παιγνιόδραση, μια μέθοδος που συνδυάζει την κίνηση και το παιχνίδι, μπορεί να μας βοηθήσει να ξανασυνδεθούμε με το σώμα μας. Μέσα από την αυθεντική κίνηση και τη σωματική έκφραση, απελευθερώνουμε την ένταση, ανακαλύπτουμε νέους τρόπους ύπαρξης και αποκαθιστούμε τη φυσική μας ροή.

Η μη λεκτική επικοινωνία που καλλιεργείται μέσα από αυτή τη διαδικασία μας βοηθά να αφουγκραστούμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους άλλους. Το παιχνίδι μετατρέπεται σε ένα θεραπευτικό εργαλείο, μια γέφυρα που ενώνει το σώμα με την ψυχή, μια δίοδο προς την αυθεντική μας έκφραση.

Όταν μάθουμε να παρατηρούμε το σώμα μας, να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του και να αποκρυπτογραφούμε τα σήματά του, αποκτούμε πρόσβαση σε μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας. Δεν πρόκειται για το να εξαναγκάσουμε αλλαγές στην κίνησή μας, αλλά για το να δημιουργήσουμε χώρο για επίγνωση και φροντίδα.

Το σώμα είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Όταν το σεβόμαστε, το ακούμε και του επιτρέπουμε να εκφραστεί, μας ανταμείβει με ισορροπία, ηρεμία και μια αίσθηση σύνδεσης με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.