Επιμέλεια: Φρόσω Μπενετή, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας [Συνθετική Ψυχοενεργειακή / Παιγνιόδραση]
Κάθε καινούργια σκέψη που κάνουμε ‘χαράζει’, τρόπος του λέγειν, ένα καινούργιο ‘αυλάκι’ μέσα στο μυαλό μας. Αυτό εξηγεί και το φοβερό συντηρητισμό που παρατηρούμε στην ανθρώπινη φύση. Ο άνθρωπος αρέσκεται να κινείται μέσα σε υπάρχοντα νοητικά αυλάκια, επειδή αυτό είναι πιο άνετο.
Αν σκεφτούμε ότι ο νους είναι σαν μια βελόνα και η εγκεφαλική ύλη είναι μια μαλακή μάζα, τότε κάθε σκέψη που θα κάνουμε θα ‘χαράξει’, ένα ‘αυλάκι’ μέσα στον εγκέφαλο. Το αυλάκι αυτό θα ξαναέκλεινε, αν δεν ερχόταν η φαιά ουσία να το επενδύσει με ένα διαχωριστικό στρώμα. Αν η φαιά ουσία δεν υπήρχε, δεν θα υπήρχε ανάμνηση. Ανάμνηση σημαίνει διαδρομή πάνω σ’ αυτά τα παλιά αυλάκια. Το ξαναπέρασμα δηλαδή, πάνω στα ίχνη που άφησε μια σκέψη.
Ίσως θα έχετε προσέξει, πόσο ευκολονόητος είναι ο αγορητής ο οποίος συνδυάζει και ανασυνδυάζει απλά μερικές γνωστές σε όλους έννοιες! Όλοι τον καταλαβαίνουν, επειδή τα αυλάκια ήδη υπάρχουν μέσα στους εγκεφάλους όλων των ακροατών, αρκεί να τα επικαλεστεί. Όταν όμως το θέμα είναι καινούργιο, χρειάζεται να χαρακτούν καινούργια αυλάκια, γι’ αυτό και δεν κατανοείται αμέσως.
Αυτό εξηγεί πως ο εγκέφαλος, ασυναίσθητα αρνείται την επιρροή των νέων ιδεών. Αντιστέκεται.
Η ενέργεια προσπαθεί να διανοίξει νέα αυλάκια και ο εγκέφαλος δεν το επιτρέπει.
Αυτό είναι το μυστικό που εξηγεί το συντηρητισμό. Όσο πιο λίγα αυλάκια έχει ένας εγκέφαλος, όσο δηλαδή πιο λίγες εγχαράξεις έχει υποστεί, τόσο πιο συντηρητικός είναι και τόσο περισσότερο καταπολεμά τις καινούργιες ιδέες. Όσο πιο βαθυστόχαστος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύπλοκοι θα είναι οι δρόμοι του εγκεφάλου και τόσο πιο εύκολα θα προσαρμόζεται στις νέες ιδέες και θα τις κατανοεί.
Έτσι λοιπόν, με κάθε νέα ιδέα, κάνουμε ένα νέο αποτύπωμα στο νου και χαράζουμε καινούργια αυλάκια στην εγκεφαλική ύλη.
Το θέμα είναι ποια, από τις δύο διαδρομές επιλέγουμε να ακολουθήσουμε.
Πηγή: Ράτζα Γιόγκα, Σουάμι Βιβεκανάντα. Μτφρ.: Γιάννης Μανέττας, Εκδ. Κονιδάρη.