Επιμέλεια: Φρόσω Μπενετή, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας [Συνθετική Ψυχοενεργειακή / Παιγνιόδραση]
Ένα εργαλείο που χρειάζεται να χρησιμοποιούμε, αν θέλουμε να είμαστε υγιείς και να αναπτυσσόμαστε πνευματικά, είναι η αφοσίωση στην αλήθεια. Αλήθεια είναι η πραγματικότητα. Καθετί που είναι ψεύτικο είναι μη πραγματικό. Όσο περισσότερο καθαρά βλέπουμε την πραγματικότητα του κόσμου, τόσο καλύτερα είμαστε εφοδιασμένοι να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο. Όσο λιγότερο καθαρά βλέπουμε την πραγματικότητα του κόσμου, όσο περισσότερο το πνεύμα μας είναι θολωμένο από ψέματα, απατηλές αντιλήψεις, ψευδαισθήσεις, τόσο λιγότερο ικανοί θα είμαστε να χαράζουμε μια σωστή πορεία δράσης και να παίρνουμε ορθές αποφάσεις.
Ο τρόπος που βλέπουμε την πραγματικότητα είναι σαν ένας χάρτης με τον οποίο ανιχνεύουμε το έδαφος της ζωής. Αν ο χάρτης είναι αληθινός και ακριβής, θα ξέρουμε γενικά που βρισκόμαστε και αν έχουμε αποφασίσει πού θέλουμε να πάμε, θα ξέρουμε σε γενικές γραμμές πώς να φτάσουμε εκεί. Αν ο χάρτης είναι λαθεμένος και ανακριβής, το αποτέλεσμα γενικά θα είναι να χαθούμε.
Παρόλο που αυτό είναι ολοφάνερο, οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να το αγνοούν. Αυτό συμβαίνει γιατί η διαδρομή μας προς την πραγματικότητα δεν είναι εύκολη. Πρώτα-πρώτα δεν γεννιόμαστε με χάρτες. Πρέπει να τους φτιάξουμε. Και ο σχεδιασμός τους απαιτεί προσπάθεια. Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλουμε για να εκτιμήσουμε και να αντιληφθούμε την πραγματικότητα, τόσο μεγαλύτεροι και ακριβέστεροι θα είναι οι χάρτες μας. Πολλοί όμως δεν θέλουν να κάνουν αυτή την προσπάθεια.
Ιδιαίτερα προς το τέλος της μέσης ηλικίας, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν παραιτηθεί από την προσπάθεια. Αισθάνονται σίγουροι ότι οι χάρτες τους είναι πλήρεις και η κοσμοθεωρία τους είναι σωστή και δεν ενδιαφέρονται πια για καινούργιες γνώσεις. Μόνο μια σχετικά μικρή και τυχερή μειοψηφία συνεχίζει μέχρι τη στιγμή του θανάτου να εξερευνά το μυστήριο της πραγματικότητας μεγαλώνοντας, εξειδικεύοντας και αναθεωρώντας συνεχώς την κοσμοαντίληψή τους περί αλήθειας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χάραξη του χάρτης δεν είναι ότι πρέπει να αρχίσουμε από το μηδέν, αλλά ότι, αν θέλουμε να είναι οι χάρτες μας ακριβείς, θα χρειαστεί να τους αναθεωρούμε συχνά. Η διεργασία της αναθεώρησης, και ιδιαίτερα της σημαντικής αναθεώρησης, είναι επίμοχθη και μερικές φορές βασανιστική. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η μεγαλύτερη πηγή πολλών από τα κακά του ανθρώπινου γένους.
Η απαιτούμενη οδυνηρή προσπάθεια αναθεώρησης και ο επανασχεδιασμός μας φαίνεται πολλές φορές τρομερή, σχεδόν συντριπτική. Μπορεί να κάνουμε τα πάντα για να καταγγείλουμε το νέο στοιχείο ως λαθεμένο, επικίνδυνο, αιρετικό. Μπορεί να κηρύξουμε σταυροφορία εναντίον του ή να προσπαθήσουμε να παραπλανήσουμε τον κόσμο, για να τον κάνουμε να συμφωνήσει με τη δική μας αντίληψη για την πραγματικότητα. Αντί να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον χάρτη, μπορεί να προσπαθήσουμε να καταστρέψουμε το νέο στοιχείο.
Μια προσεκτική ματιά στο γεγονός αυτό θα μας δείξει πως ένα τέτοιο άτομο είναι δυνατόν να ξοδεύει πολύ περισσότερη ενέργεια υπερασπιζόμενο μια απαρχαιωμένη κοσμοθεωρία απ’ ότι τελικά θα χρειαζόταν για να την αναθεωρήσει ή και να τη διορθώσει.
Πηγή: Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος. Το ατελείωτο ταξίδι προς την πνευματική ανάπτυξη, Σκοτ Πεκ. Μτφρ.: Στέλιος Ζαχαρόπουλος, Εκδ. Κέδρος