Επιμέλεια: Φρόσω Μπενετή, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας [Συνθετική Ψυχοενεργειακή / Παιγνιόδραση]
Τα τελευταία εκατό χρόνια περίπου, ο τρόπος ζωής άλλαξε πάρα πολύ σε ολόκληρο τον κόσμο. Το κοινωνικό σύστημα και τα άλλα συστήματα δεν είναι πια όπως ήταν στην αρχαιότητα. Αυτό έχει επιφέρει διασκορπισμό των ανθρώπινων ενεργειών σε όλα τα επίπεδα. Ο νους του ανθρώπου έχει χάσει το μέτρο της ισορροπίας και τις αρμονίας σε όλες τις σφαίρες της ύπαρξης. Έχουμε εμπλακεί τόσο πολύ στην υλική επιβίωση που δεν έχουμε επίγνωση του τι μας έχει συμβεί.
Κατά τους τελευταίους έναν έως δύο αιώνες εμφανίστηκαν ασθένειες με νέες διαστάσεις, εκφράσεις και εκδηλώσεις, και η κατάσταση αυτή κορυφώθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Η ιατρική επιστήμη έβαλε τέλος στους μεγάλους λοιμούς του παρελθόντος, τώρα όμως αντιμετωπίζουμε μια νέα επιδημία διαταραχών που σχετίζονται με το άγχος και που προκαλούνται από την αδυναμία μας να προσαρμοστούμε στον υψηλά ανταγωνιστικό ρυθμό της σύγχρονης ζωής.
Αυτό συμβαίνει επειδή το πραγματικό πρόβλημα δεν βρίσκεται στο σώμα∙ προέρχεται από την αλλαγή στα ιδανικά του ανθρώπου, από τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο που νιώθει τα πράγματα. Όταν υπάρχει κατασπατάληση ενέργειας, διασκορπισμός ιδανικών, πώς μπορούμε να περιμένουμε πως θα βιώσουμε την αρμονία στο σώμα και στο νου;
Το παγκόσμιο πρόβλημα σήμερα δεν είναι η πείνα, η φτώχεια, τα ναρκωτικά ή ο φόβος του πολέμου. Είναι η ένταση, η υπερένταση, η ολοκληρωτική ένταση. Αν γνωρίσουμε πώς να απελευθερώσουμε τον εαυτό μας από την ένταση, ξέρουμε πώς να λύσουμε τα περισσότερα προβλήματα της ζωής μας.
Τα γιογκικά κείμενα, όλα ανεξαιρέτως, δηλώνουν ότι η ειρήνη μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα μας, ποτέ εξωτερικά. Έτσι λοιπόν, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν πιο ειρηνικό κόσμο, θα πρέπει πρώτα να μάθουμε πώς να χαλαρώνουμε και να εναρμονίζουμε το δικό μας σώμα και νου.
Η γιογκική φιλοσοφία, καθώς και η σύγχρονη ψυχολογία, αριθμούν τρεις βασικούς τύπους έντασης, που είναι υπεύθυνοι για όλες τις αγωνίες της σύγχρονης ζωής. Μέσα από τη συστηματική εξάσκηση στην τέχνη της χαλάρωσης αυτές οι τρεις πτυχές των εντάσεων μπορούν σταδιακά να εκτονωθούν.
Οι μυϊκές εντάσεις σχετίζονται με το σώμα καθαυτό, το νευρικό σύστημα και την ενδοκρινική ανισορροπία. Οι καταστάσεις αυτές μπορούν να απομακρυνθούν με τη βαθιά σωματική χαλάρωση που επιτυγχάνουμε μέσα από τις τεχνικές της Συνθετικής Παιγνιόδρασης.
Οι συναισθηματικές εντάσεις, οι οποίες προέρχονται από ποικίλους δυϊσμούς, είναι πιο δύσκολο να εξαλειφθούν. Αυτό συμβαίνει επειδή πολλές φορές δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε ανοιχτά και ελεύθερα τα αισθήματά μας. Συχνά αρνούμαστε να τα αναγνωρίσουμε και έτσι αυτά καταπιέζονται, και οι εντάσεις που προκύπτουν ριζώνουν όλο και πιο βαθιά.
Οι νοητικές εντάσεις προκύπτουν από την υπερβολική νοητική δραστηριότητα. Ο νους είναι μια δίνη από φαντασιώσεις, συγχύσεις και αμφιταλαντεύσεις. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας οι εμπειρίες που έχουν καταγραφή από τη συνειδητότητά μας συσσωρεύονται στο νοητικό σώμα. Κάθε τόσο εκρήγνυται, επηρεάζοντας το σώμα, τον νου, τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις μας. Όταν είμαστε λυπημένοι, θυμωμένοι ή εκνευρισμένοι, συχνά αποδίδουμε την κατάσταση αυτή του νου σε κάποια επιφανειακή αιτία. Αλλά η βαθύτερη αιτία που βρίσκεται πίσω από την αφύσικη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι η συσσώρευση των εντάσεων σε νοητικό επίπεδο.
Οι σύγχρονοι νευροφυσιολόγοι κατάφεραν να αποδείξουν την προφανή σχέση μεταξύ του σώματος και του εγκεφάλου, η οποία αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από τους αρχαίους γιόγκις χιλιάδες χρόνια πριν. Οι νευροχειρουργοί, χρησιμοποιώντας διεγερτικά ηλεκτρόδια, εξέτασαν την επιφάνεια του εγκεφάλου και απέδειξαν ότι κάθε τμήμα του σώματος είναι χαρτογραφημένο με ακρίβεια στην επιφάνεια της κεντρικής έλικος ή αύλακος του κινητικού και αισθητικού φλοιού του εγκεφάλου.
Ο εγκέφαλος είναι ο φυσικός διαμεσολαβητής της συνειδητότητας, ο οποίος συνδέει τον νου, το σώμα και τα συναισθήματα σε μια αρμονική μονάδα. Ο νευροχειρουργός επηρεάζει το σώμα διεγείροντας τον εγκέφαλο. Ο ασκούμενος στη γιόγκα ή σε τεχνικές χαλάρωσης ξεκινά από την άλλη πλευρά των νευρικών οδών, καλλιεργώντας την επίγνωση του σώματος, έτσι ώστε να διεγείρει τον εγκέφαλο. Η σταδιακή κίνηση της επίγνωσης διαμέσου των σημείων του σώματος δεν προκαλεί μόνο σωματική χαλάρωση, αλλά ανοίγει όλες τις νευρικές οδούς προς τον εγκέφαλο, τόσο εκείνες που έχουν να κάνουν με τη σωματική δραστηριότητα όσο και εκείνες που αφορούν τις εισερχόμενες πληροφορίες. Συγχρόνως, γίνεται μια συνολική περιφορά μέσω της επιφάνειας του εγκεφάλου, από μέσα προς τα έξω.
Με τον τρόπο αυτό, είναι δυνατόν, οι τεχνικές αυτές να χαλαρώσουν τον νου μέσω της χαλάρωσης του σώματος.
Διά της επαναλήψεως, το καινούριο αυτό κύκλωμα μετατρέπεται σε καθιερωμένη αντίδραση, δίνοντας τη δυνατότητα στο μαθητή να προσπεράσει σταδιακά το πεδίο των καταστάσεων κατά τις οποίες οι άνθρωποι παραδοσιακά υποφέρουν. Οι καταστάσεις αυτές, προέρχονται από την προσκόλληση και από την αποστροφή προς τη δυαδικότητα των εμπειριών της ζωής. Πρωταρχικός στόχος στη ζωή ενός πνευματικού μαθητή είναι η υπέρβαση των περιορισμών αυτής της δυαδικότητας.
Η υπέρβαση αυτή συνοδεύεται από τη μοναδική εμπειρία ενός αυξανόμενου αισθήματος ευδαιμονίας, η οποία βρίσκεται πέρα από τα όρια της ευχαρίστησης και πόνου και όλων των άλλων δυαδικών εννοιών. Στο ψυχολογικό επίπεδο, ο καρπός της πρακτικής αυτών των τεχνικών, είναι η θεώρηση της ζωής χωρίς προσκολλήσεις και η ωρίμανση της προσωπικότητας.
Αυτή η εξελικτική πρόοδος αντανακλάται στην καθημερινή μας ζωή ως αυξημένη αντιληπτική επίγνωση, ως συναισθηματικός έλεγχος και ως ολοένα μεγαλύτερη συνείδηση του πεπρωμένου.