Επιμέλεια – Συρραφή: Φρόσω Μπενετή, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας [Συνθετική Ψυχοενεργειακή / Παιγνιόδραση]
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε ένα πανίψηλο πύργο μια πεντάμορφη πριγκίπισσα. Κάθε νύχτα, περίμενε ανυπόμονα για ένα θαυμαστό σημάδι που θα της έδειχνε τι έπρεπε να κάνει και ονειρευόταν πώς θα ήταν η ζωή της αν αυτό το σημάδι ερχόταν.
Έρχεται πάλι, σκέφτηκε η πριγκίπισσα με αγωνία.
Ήταν η στιγμή που η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε ο μεγάλος μαύρος δράκος του φόβου. Ο δράκος τη ρώτησε τι κάνει, με τη βαριά, δυνατή και επιβλητική φωνή που χαρακτηρίζει τους μαύρους δράκους του φόβου. Η πριγκίπισσα, φανερά φοβισμένη από την παρουσία του, του απάντησε πως περιμένει το σημάδι για να βγει από το κάστρο.
Τότε ο δράκος μίλησε πολύ δυνατά: “Δεν πρέπει να βγεις από δω. Δεν μπορείς να το κάνεις, ώσπου να βεβαιωθείς για το σημάδι”.
Η παρουσία του πάντα γέμιζε τρόμο την πριγκίπισσα. Τόλμησε να ψελλίσει: “Ναι, αλλά δεν μπορείς να με κρατάς κλεισμένη για πάντα”.
Ο δράκος του φόβου βρυχήθηκε με έναν τρομερό τρόπο: “”Δεν θα μπορέσεις να βγεις από δω ώσπου να καταλάβεις το σημάδι!”.
Ο φόβος άφησε σύξυλη την πριγκίπισσα.
“Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι εκεί έξω και γι’ αυτό θα μείνεις εδώ!” πρόσθεσε ο δράκος του φόβου και έφυγε βροντοχτυπώντας την πόρτα. Ούτε κλειδί, ούτε λουκέτο ακούστηκε, ούτε κάτι που ασφάλιζε την πόρτα.
Ο δράκος του φόβου ήξερε πως η πριγκίπισσα ήταν πολύ τρομαγμένη για να το σκάσει.
Συναισθηματικά φορτισμένη καθώς ήταν, προχώρησε προς την πόρτα. Απ’ τη μια φοβόταν, από την άλλη την είχε κουράσει ο εαυτός της. Παίρνοντας θάρρος σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Το χέρι της άγγιξε το χερούλι της πόρτας. Για μεγάλη της έκπληξη, η πόρτα άνοιξε εύκολα. Κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες και έπεσε πάνω στον δράκο.
“Τι συμβαίνει εδώ πέρα; Δεν σου είπα πως δεν μπορείς να φύγεις;”
Η πριγκίπισσα βρήκε το θάρρος να μιλήσει: “Δεν κουράστηκες να με κρατάς κλεισμένη χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι για τη ζωή μας, ούτε εσύ ούτε εγώ;” Ο δράκος εντυπωσιάστηκε με το θάρρος της και είπε τρομαγμένος: “Αφού υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι εκεί έξω. Δεν μπορείς να βγεις έτσι απλά”.
“Βλέπω πως ο φόβος δεν είναι τόσο τρομερός όσο τον παρουσιάζουν! Κοίτα δράκε, πώς σου φαίνεται να βγούμε και οι δύο μαζί από δω και να ψάξουμε οτιδήποτε υπάρχει έξω από το κάστρο;” είπε η πριγκίπισσα.
“Μα υπάρχουν τρομερά πράγματα εκεί έξω! Και χρειαζόμαστε το σημάδι για να μπορέσουμε να βγούμε!” διαμαρτυρήθηκε ο δράκος, εμφανώς μαζεμένος.
“Το σημάδι είναι η ζωή! Νομίζω τελικά πως είναι απλό. Η ίδια η ζωή είναι το σημάδι ότι μπορούμε να βγούμε. Ότι πρέπει να βγούμε!” Η πριγκίπισσα κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Σκέφτηκε πως ο φόβος δεν είναι πάντα κακός. Καμιά φορά μας βοηθάει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Όταν είμαστε έτοιμοι να βγούμε στο άγνωστο, να περάσουμε μια πόρτα που δεν έχουμε τολμήσει ποτέ να περάσουμε, να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα για τη ζωή μας.
Πηγή: ‘Και το παραμύθι δεν τελείωσε’. Odin Dupeyron, εκδόσεις Καλέντης.