Συρραφή – επιμέλεια: Φρόσω Μπενετή, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Εμψυχώτρια ομάδων
Έχετε ποτέ χρησιμοποιήσει GPS στην οδήγηση; Αυτή τη συσκευή πλοήγησης που γνωρίζει αυτόματα που βρίσκεσαι κάθε φορά; Που γράφεις πού θέλεις να πας και μια φωνή σε καθοδηγεί ως εκεί μέχρι να φτάσεις;
Κάπως έτσι πιστεύω πως λειτουργεί και το σύμπαν. Στη ζωή μας καλούμαστε να πάρουμε διάφορες αποφάσεις. Δοκιμάζουμε πράγματα. Στρίβουμε αριστερά, στρίβουμε δεξιά. Διαγράφουμε κύκλους. Και μερικές φορές νιώθουμε να έχουμε ξεφύγει τόσο πολύ απ’ την πορεία μας, που κανείς και τίποτα να μην μπορεί να μας συμμαζέψει.
Αυτή η συσκευή πλοήγησης όμως …. Δεν έχει καμιά σημασία πόσες φορές θα κάνεις την ίδια κυκλική διαδρομή, το ίδιο πράγμα, τα ίδια λάθη. Δεν έχει καμιά σημασία πόσες φορές θα στρίψεις αριστερά, ενώ αυτή η φωνούλα σου είχε πει να στρίψεις δεξιά.
Χωρίς να κριτικάρει, χωρίς να κατηγορεί, η φωνούλα επανέρχεται, λέγοντας “σχεδιασμός νέας διαδρομής” και σου δίνει πάλι τις πληροφορίες που χρειάζεσαι, για να πας στον προορισμό σου.
Νομίζω πως και το σύμπαν δουλεύει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Βρίσκεσαι εδώ για κάτι σημαντικό. Η ζωή σου δεν είναι λάθος, ούτε ατύχημα, ούτε τυχαίο συμβάν ή σύμπτωση. Έχεις κάποιο σκοπό, αλλιώς δεν θα βρισκόσουν εδώ. Και παρόλο που μερικές φορές μπορεί να νομίζεις πως έχεις οριστικά και αμετάκλητα χαθεί και ότι σου είναι αδύνατο να βρεις διέξοδο, η βοήθεια υπάρχει και σε περιμένει. Και τότε χρειάζεται να βάλεις σε λειτουργία το αλάνθαστο σύστημα πλοήγησης του σύμπαντος.
Και πώς μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει αυτή τη συμπαντική πλοήγηση;
Ας θυμηθούμε λίγο ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνουμε όταν χρησιμοποιούμε μια συσκευή πλοήγησης στην οδήγηση: Την ανοίγουμε. Η συσκευή βρίσκει τις συντεταγμένες μας. Στη συνέχεια γράφουμε πού θέλουμε να πάμε. Ποιος είναι ο προορισμός μας.
Αν δεν ξέρουμε πού ακριβώς θέλουμε να πάμε, ψάχνουμε στα θεματικά περιεχόμενα.
Η ζωή λειτουργεί σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. Είναι σαν να λέμε στο σύμπαν “Εδώ θέλω να πάω”.
Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με έμφυτη την αίσθηση του σκοπού. Ξέρουν ποιος είναι, από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. Κάποιοι άλλοι θα χρειαστεί να τον ανακαλύψουν σιγά-σιγά.
Κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας δεχόμαστε ερεθίσματα. Ξεκινώντας να υλοποιούμε μικρούς σημαντικούς στόχους, επιτρέπουμε στον τελικό σκοπό να φανεί μπροστά μας πεντακάθαρα.
Η πλοήγηση του σύμπαντος και η πλοήγηση του αυτοκινήτου έχουν τελικά ένα ακόμη κοινό χαρακτηριστικό: Παρακολουθούν την πορεία μας. Και με βάση αυτά που βλέπουν, αλλάζουν τις οδηγίες που μας δίνουν.
Πηγή – Βιβλιογραφία:
Το καφενείο στην άκρη του κόσμου: Η επιστροφή, Τζων Στρελέτσκι. Εκδόσεις Γνώση.